بوتیمار با نام علمی Botaurus stellaris ، پرنده ای است آبچر و از جمله
مرغان افسانه‌ای ادبیات پارسی است که او را غم خورک نيز گويند و او پيوسته در کنار آب نشيند و از غم آنکه مبادا آب کم شود با وجود تشنگي آب نخورد و او را بعربی، يمام و بيونانی شفنين خوانند. گوشتش بيخوابي آورد و مقوي حافظه باشد و ذهن را تند و تيز کند.
از بوتیمار به نام هایی دیگر چون کیلان، مرغ غصه و به گویش گیلکی لوله گورک= گرگ نیزار ( چون بدنش شبیه رنگ
گرگ است و در نیزار نیز زندگی کند ) نیز یاد می‌کنند.
بوتیمار گونه‌ای از بلند پایان است و زیر گونه خانواده حواصیل‌ها شمرده می‌شود که بیش از پانزده گونه از آنان تا به امروز
شناخته شده و دو زیر گونه از انان نیز در ایران به همین در سیستان و سواحل خزر به میان نیزارها و باتلاق ها به فصول پر
باران می‌زیند که بوتیمار و بوتیمار کوچک نامیده می‌شوند.
بوتیمار آهسته و به دشواری و در ارتفاعی کم پرواز می‌کند و گردن خود را در هنگام پرواز جمع می‌کند و به هنگامه خطر بی
حرکت می‌ایستد و منقار خویش را به شکلی خاص عمودی نگاه می‌دارد و به شکلی گوژ پشتانه حرکت می‌کند.
بوتیمار تک زی است و رابطه نا مانوسی با انسان دارد و غالبا از انسان دوری می گزیند و بیشتر به صبح زود یا به هنگام
غروب از مخفی گاه خود بیرون می آید.
آواز بوتیمار هم یکی از بلندترین آوازهاست. علاوه بر این صدای بوتیمار تا فاصله زیادی از محل سکونت او شنیده می‌شود.
بوتیمار شب و روز آواز می خواند به این امید که یک ماده به قلمرو او بیاید.
مشخصات پرنده بوتیمار:
75 سانتی متر. یک پرنده باتلاقی بزرگ و قهوه ای رنگ و حواصیل شکل با بدنی پر خط و خال که پاهای بزرگ
سبزرنگ و صدای مشخصی دارد. آهسته و به دشواری پرواز می کند و پس از اوج گرفتن، گردنش را جمع می کند.
بال های گردن و پهن آن دارای راهراه سیاه و قهوه ای است که در پرواز به خوبی مشخص است. تک زی است.
زیستگاه:
نیزارهای انبوه و باتلاق ها و آبگیرها
بوتیمار معمولی:
بوتیمار معمولی برخلاف بوتیمار کوچک ( با نام علمی Ixobrychus minutes که اغلب به لندای 35 سانتی متر بوده و در
تابستان ها بیشتر مشاهده می شود، در زمستان ها به فراوانی دیده می شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر